Uzun uzun yürüyorum bu ara sevgili okur. Uzun yürüyüşler yapıyorum. Kulağımda sürekli kulaklık, bir şeyler dinliyorum. Dizi dinleme alışkanlığı geliştirdim. Dizi dinliyorum, belgesel dinliyorum, eski siyah beyaz filmleri dinliyorum. Kulağıma anlatsın beni yormadan istiyorum yani. Sesli kitap da aynı şekilde daha cazip bana artık. Oturup okumaya tahammülüm yok, dinliyorum o yüzden. Kulaklığımı takıyorum ve anlatıyorlar bana her şeyi. Bir sabırsızım sanki, sürekli hareket etmek istiyorum, akşam olduğunda kollarım bacaklarım ağrıyor, ağrı kesici almadan uyuyamıyorum bazı geceler.
İnsanlarla haşır neşir değilim, zaten değildim daha da değilim. Sırf covid sebebiyle de değil, canım istemiyor sanki. Ailem ve bana çok yakın birkaç kişi dışında yok. İnsanlar uğraşması zor canlılar, uğraşacak halim yok kimseyle gibi.
Yeni kitabımın üstünde çalışmaya başladım. Notlar alma, çizelge çıkarma aşamasındayım. En gergin, en stresli, en bunaltıcı aşama. ‘Bu mu bu mu’ diye kendimi yediğim, emin olana kadar her şeyden şüphe ettiğim, kendimi en darladığım aşama. Sanırım biraz da ondan içime kapandım gibi. Roman üzerinde çalışırken böyle oluyor biraz, böyle bir boğulma hali. Yeni kitapla ilgili kafamda binlerce soru, bir sürü mide ağrısı, iç bunaltısı… Daha çoook çalışmam, daha çoooook kafa patlatmam lazım çok. Kafayı ekrana vurduğum anlar bunlar.
Bakalım olaylar nasıl gelişecek, gelişecek mi ya da? O da var değil mi? Gelişmeyebilir de…
Her şey olabilir ama hiçbir şey olmayabilir de…
Seni habersiz bırakmamak için şöyle bir uğradım, kafam ekstradan dolu sanki… Kısa kısa birkaç şeye değinelim, ben gideyim.
Hafta sonu “ekmek almak üzere” çıktığımda dışarda bundan öncesine göre gördüğüm köpek gezdiren insan sayısında bir artma var. Burada böyle bir gözlemim var benim. Mesela bu covid olaylarının başlangıç dönemine göre köpek gezdiren insan daha sık görüyorum. Bunu iki şeye bağlıyorum,
– İnsanlar eve kapandıkça bir can dostu arıyorlardı ve doğru yolu buldular, bir hayvan evlat edindiler/sahiplendiler
– İnsanlar rahat dılşarı çıkmak için bir köpek edindiler, ortalık yatışınca sokağa bırakacaklar.
Burası Türkiye, insanımız konusunda dürüst olalım, ikinci şık da hiç olmayacak bir şey değil, vardır böyle merhametsiz, vicdansız insan. Allah bin türlü belasını versin ama bunu yapanın. İflah olmasın inşallah. Oyuncak mı bu?
Bir kere boyun tasması takan insandan işkilleniyorum ben. Bir hayvansever boyun tasması takmaz bence. Ben köpeğime göğüs tasması takıyordum, boynundan çekmemek için mal gibi. Arkadaşım mesela patik giydirmiş köpeğine, patileri dert görmesin diye, hayvan sevgisi böyle bir şey. O hayvanını boynundan çekenler var ya, onlar işte… Onlardan işkilleniyorum ben.
Hafta sonu herkes dışardaymış. E ne olacaktı? Ne olacaktı yani? Cidden?
Gerçekten normal buluyor musunuz içinde yaşadığımız koşulları?
Valla ben illallah dedim sevgili okur. Her şeyden. Covid’den, insanlardan, sosyal medyadan, haberlerden, yaşadığımız koşullardan… Allah’a bin şükür bir şey demiyorum, sağlıklıyız en azından ve her şey çok daha acayip olabilirdi evet ama bi of gelmedi mi sana da? Tüm durumlardan, her şeyden, politikadan, siyasetten, ekonomi haberlerinden, tartışmalardan, aşı polemiklerinden…
Neyse…
Sen kendine iyi bak ama sevgili okur. Bak derken, gözün yukarıda olsun, aşağı bakma.
Kimsenin kendisine saygısını yitirmediği bir hafta dilerim herkese
XXX
Not: Yazılarımla yeni tanışanlar için bu not (bu notu zaman zaman ekliyorum araya mecburen). Ben yazılarımı konuşma diliyle yazıyorum. Bu çok uzun yıllardır bu şekilde. Newsweek Türkiye’de köşe yazıyordum orada da böyleydi, Hürriyet’te yazıyordum orada da böyleydi, hep böyle oldu. Bu yeni bir durum değil siz benim yazılarımı yeni okumaya başladınız sadece. Bu sebeple “yapıcam değil yapacağım” diye bana düzeltme göndermekle uğraşmayınız, o benim için yaklaşık 18 senedir “yapıcam”.
DÜZENLİ OLARAK KÖŞE YAZILARIMI TAKİP EDEBİLMEK VE YAZI ARŞİVİM İÇİN:
www.mehtaperelarsivyazilari.wordpress.com
Bu adreslere de eliniz alışsın, favorilerinize kaydedin hatta, siteler çöküyor, server’lar kapanıyor, yazılımlara bug giriyor, sonuçta internette yazdığımızdan adresler kapanabiliyor. Sonra aramayın nerde bu kadın diye, ben her pazartesi üstteki üç mehtap’lı adreste yazılarımı güncelliyorum)