BÖCEKLER VE İNSANLAR

 Hangisi daha zor?

Börtü böcek olayıyla meselem var sevgili okur, bu net. Bir tatile gideriz millet kendini açık büfeye atar ben kaldığımız otelin balkonuna camına kendinden yapışkanlı sineklik asarım, millet denize havuza iner ben çamaşır sularıyla odayı kırklarım…

 

Doğayı seviyorum ancak haşereler benden uzak durduğu müddetçe…

 

Bu sebeple (kelimenin tam anlamıyla kayınvalidem bedava verdiği halde) villada oturmam söz konusu olamadı çünkü bir müddet denedik ve kocam “boşanırız mehtap” dedi ve vazgeçtik…

Sürekli “camları kapayın, sineklikleri indirin, kapıları kapatın, perdeleri çekin, bişi yürüdü, o ne, bir ses duydum” şeklinde bir kadınla ömür boyu yaşayamayacağına kanaat getirdi.

 

Sitesel apartman hayatı bize daha uygun geldi ancak ben (kendi türüme kıyasla) çok sosyal bir canlı da değilim. Ancak,  insanlarla olan ilişkilerim –böceklerle ilişkilerime nazaran-  bir tık daha başarılı diye apartmanda karar kıldık.

 

Öte yandan gördük ki kocam “toplu yaşam” modelinde benden fazla sıkıntı yaşıyor.

 

Akşam eve döndük. Otoparka arabamızı bıraktık. Oğlumuz “basket sahasında oynayabilir miyim biraz?” dedi. “Elbette” dedik, bagajdan topu çıkardık. Ve bir baktık ki basket sahasının çelik kapısı kapalı ve kilitli.

 

Neden? Çünkü;

 

Yanımızdaki “kardeş blok” dış cephe kaplaması yaptırıyor. Kaplanacak malzemeyi çocukların basket sahasına koydukları yetmezmis gibi (başka yer yokmuş gibi) bir de çocuklar kaplamaları itip kakıp bozamasın diye kapıyı kitlemişler.

 

Kafa şu;” otoparka koyabiliriz alt kata ama işçiler aşağı in çık yapıp yorulacağına çocuklar basket oynamasın.”

 

“Üzerini örtüp dokunmayın yazabiliriz ama bunu yapacağımıza kitleyelim bahçeyi olsun bitsin”.

 

“Apartman sakinlerine uyarı yazısı yollayabiliriz ama ne gerek var. Bunun  yerine çocuklar asla tamir ettirmediğimiz kedi kakalı kum havuzunda takılsın, basket oynamak da nesi?”

 

“BEN CANIM İSTER BASKET SAHASINI KAPARIM!”

 

Çünkü Türkiye’de işler böyle yürüyor biliyorsunuz. Yol kapa, park kapa, basket sahası kapa! Düşünme, alternatif yol arama, kafanı yorma, kitle kapa gitsin!

 

Bu arada bizim sitede yaşayan garip insanların arasında çocuk sahasını “çocuklar burada oynamasın ki ses olmasın benim evimin balkonu buraya bakıyor” diyerek yaptırtmayan manyaklar var.

 

Adam evini alırken o oyun parkı oradaymış ama sanki bir akşam gizlice oraya oyun parkı dikilmiş gibi her halta direniyor.

 

Apartman hayatı böyle bir şey, her türlüsü var. Medeni olmaya çalışıyosun ama insanların medeniyetsizliği sende de ipleri koparıyor zaman zaman.

 

Bizde de koptu…

 

Tekrar kendimize geldiğimizde Sarhan, Dalton kardeşler gibi demir testeresiyle basket sahasının kilidini, kesiyordu ve ben arabamın farlarıyla kendisine ışık tutuyordum.

 

Tüm bunlar yaşanırken güvenlik bizi “sakinleştirmeye” çalışıyordu ve kocam “burayı kitleyen  o**pu çocuğu kimse insin aşağıya” diye bağırıyordu, ben oğlumu arabaya soktum, müziği açtım, bagajdan “manyak savar” sopamı çıkardım bekliyoruz….

 

Kimse gelmedi, biz sahayı tekrar çocukların hizmetine açtık…

 

Şu yaşa geldim, pek çok konuda netim ama hala….

 

Böceklerle mi yoksa insanlarla mı yaşamak daha zor bilmiyorum…